Chcielibyśmy wykonać 22 pacynki dla Dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Dziecięcej Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Małe dzieci z reguły lubią bawić się w teatr, tworzyć teatrzyki kukiełkowe  w domu. Pacynki te, byłyby miłym akcentem i formą zabawy dla dzieci by na chwilę "oderwać się" od choroby. Byłby to projekt w którym dzieci tworzyłyby dla dzieci. 

Moja grupa to 22 dzieci należących do szkolnego kółka teatralnego "Turlicki", które założyłam i prowadzę do 2002 r. Moi aktorzy to dzieci w wieku od 7 do 13 lat, zwykle zapisują się do kółka teatralnego w kl. I i pozostają one w kółku przez cały okres nauki w szkole podstawowej. W godzinach wolnych od zajęć-popołudniowych lub weekendowych chcielibyśmy się spotykać i wykonać własnoręcznie pacynki dla Dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Dziecięcej Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Chcielibyśmy stworzyć tam  teatralny Pacynkomat, czyli MIMI kącik teatralny,  w którym dzieci mogłyby w dowolnej chwili wziąć  pacynkę, pobawić się , animować nią by w dowolnej chwili odłożyć ją, wziąć inną, wspólnie pobawić się z rodzicem, innymi dziećmi z oddziału. Pomogliby nam rodzice naszych uczniów z kółka teatralnego- w elementach, które należy przeszyć na maszynie-elementy materiałowe: na dłonie i ciało. Przedstawiciele Szpitala w Krakowie wyrazili zainteresowanie naszym pomysłem i chętnie przyjmą pacynki, po przejściowym okresie ich kwarantanny. Nie ukrywam, że inspiracją był projekt Pani Marty Florkiewicz-Borkowskiej "Pożeracze smutków". Chciałabym podzielić moich aktorów ze szkolnego kółka teatralnego, którego jestem opiekunem na zespoły 2 osobowe zróżnicowane wiekowo: młodszy uczeń (kl.I-IV) plus uczeń klas starszych (kl. V-VIII) w tym samym zepole by nadal uczyli się budowania zespołowości. Dodatkowo chciałabym dla moich uczniów przeprowadzić warsztaty dotyczące rodzajów lalek, ich budowy w Teatrze Rabcio w Rabce Zdrój. Warsztaty prowadziłby aktor-lalkarz. Uczniowie poznaliby różne rodzaje lalek, mieliby możliwość animowania nimi. Dzięki tym umiejętnościom nagraliby dodatkowo krótkie filmiki ok. 3-4 minutowe dla Dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Dziecięcej. Taka długość tych filmów jest spowodowana tym, iż Dzieci będą na różnym etapie leczenia i w różnej kondycji fizycznej, jak i psychicznej. Zatem nie możemy ich dodatkowo obciążać skupieniem uwagi na dłuższym filmie. Poza tym mają być to proste, jasne komunikaty typu "jak animować pacynką, która ma chodzić/biec", "jak nauczyć pacynkę śmiania się/ płaczu, dziwienia się czemuś...". Filmików byłoby ok. 10, nagranych przez nas samodzielnie, zmontowane przeze mnie jako opiekuna projektu  i umieszczonych na kanale YouTube. 
Dodatkowo, jeśli władze szpitala pozwolą z pomocą rodziców-stolarzy powstałaby mała   drewniana scena dla pacynek na wzór dziecięcych kuchenek do zabawy- z zasuwaną kurtyną-parawanem. 

Działania chcemy przeprowadzić na terenie naszej szkoły, warsztaty odbyłyby się w Teatrze Rabcio w Rabce Zdrój lub online. Pacynki wysłalibyśmy pocztą a jeśli byłoby to możliwe-zawieźlibyśmy do Krakowa osobiście autem. 

Pacynki: wykonanie w zespołach 2 osobowych w wersji hybrydowej: rozpoczęcie w szkole-nałożenie 1 warstwy butafory, jeśli się uda to nadal w takich zespołach w szkole (zajęcia pozalekcyjne mogą się na chwilę obecną odbywać) lub reszta w domu i zajęcia online.  
Zamiast warsztatów w Teatrze Rabcio- warsztaty online z aktorem-lalkarzem z Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu.
Nagranie filmików: w wersji hybrydowej w parach na terenie szkoły-montaż mój jako opiekuna projektu.
W wersji zdalnej-nagranie filmików  wspólnie w wersji online i montaż opiekuna projektu. 

Uczestnicy projektu będą odpowiedzialni za:
1. Przygotowanie pomysłu na własną pacynkę, omówienie jej z opiekunem projektu.
2. Wykonanie pacynki.
3. Nagranie w zespołach 2-osobowych filmików.
4. Wykonanie zadań w wyznaczonych terminach.
5. Dostarczenie z opiekunem pacynek do Szpitala w Krakowie lub wysłanie pocztą.
Nabyte umiejętności przez uczestników grupy projektowej:
Uczniowie:
a)poznają technikę wykonania profesjonalnej pacynki teatralnej: jej kolejne etapy: od butafory do pacynki

b)zgłębią tajniki wiedzy na temat budowy lalek, ich rodzajów;

c)poznają podstawowe zasady teatralne animowania pacynką podczas zajęć z aktorem lalkarzem, co przełoży się na ich umiejętności animowania lalką/pacynką (podczas przygotowywania kolejnego spektaklu będzie ta umiejetność potrzebna-przygotowanie spektaklu "Wąż"; 

d)nabędą umiejętności animowania pacynką oraz inną lalką;

e)podzielą się swoją wiedzą i umiejętnościami z Dziećmi z Oddziału Onkologii i Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie ;

f)w dalszym stopniu będą zacieśniali swoje relacje w zespole zróżnicowanym wiekowo;

g)w dalszym stopniu będą uczyli się jaką wartość ma praca zespołowa oraz wzajemna pomoc i zależność pomiędzy młodszym a starszym(chcę jak zawsze podzielić ich na zespoły zróżnicowane wiekowo-tym razem dwuosobowe);

h)poznają wartość pracy dla innych- Dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie;
i) wspólne przebywanie razem w małych zespołach lub online w czasach epidemii, ograniczonych spotkań z innymi dla dobrostanu uczniów.
Dodatkowo bardzo chciałabym, aby wzbudziło  to w nich uczucia empatii.
https://youtu.be/lOceMiFIKE4   
 https://youtu.be/cRQK44j9uV0   
https://youtu.be/utSa70_3-Qo

Przeznaczone pieniądze przeznaczymy na :
1. Zakup materiałów do wykonania pacynek: materiał, filc, klej introligatorski, w razie potrzeby drobne elementy, których zabraknie : guziki, futerko..., kulki styropianowe, "dobre" nożyczki do cięcia 3 szt., 3 nożyki, szary papier pakowy matowy, farby plakatowe.
2. Warsztaty dla uczniów-aktorów dotyczące animowania pacynkami, ich rodzajów.

1. Podkreślenie rangi pracy dla innych z cyklu Dzieci-dzieciom. 
2.W tym przypadku dzieci- odbiorców- dostarczenie im  jak najwięcej radosnych chwil w życiu naznaczonym ciężką chorobą.
3. Dodatkowe korzyści także dla aktorów-uczniów: nauka animowania lalkami, zgłębienie wiedzy na ich temat , co przełoży się na ich grę aktorska i animowanie pacynkami podczas przygotowywania kolejnego spektaklu "Wąż".
4. Wykonując coś dla innych-dzieci same zdobywają nowe umiejętności (animowanie pacynką, poznanie rodzajów lalek, nagrywanie filmików: opanowanie stresu przed publicznymi wystąpieniami przed kamerą).
5. Możliwość spotkań w małych zespołach w okresie pandemii i dalszej aktywności teatralnej, mimo wstrzymania przedstawień.

1. 24 pacynki dla dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Uniwersyteckiego Szpitala w Krakowie
2. Uczestniczyć w warsztatach dotyczących tego jak animować pacynki.
3. Po warsztatach nagrać dla dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii Uniwersyteckiego Szpitala w Krakowie krótkie (max.1,5 ) filmiki jak animować pacynkę. Są one zamieszczone na kanale Youtube.
4. Wykonać kącik teatralny dla dzieci ze szpitala- stojaki na pacynki, scenografia dla pacynek-drewniana scena.

Warunki pogodowe uniemożliwiły nam przeprowadzenie warsztatów na świeżym powietrzu dla dzieci z Oddziału Onkologii i Hematologii. Była to wartość dodana w trakcie realizacji projektu. Nie udało się przeprowadzić warsztatów teatralnych w wersji offline tylko odbyły się online, ale też okazały się wartościowe.

1. Znaleźliśmy  inny sposób pracy prowadzonego przeze mnie kółka teatralnego. Nie udało nam się wystawić spektaklu (jesteśmy tuż  przed premierą), ale udało nam się znaleźć coś w zamian- ten oto projekt.
2. Uczniowie poszerzyli swoją wiedzę i umiejętności teatralne związane ze słownictwem związanym z pacynkami, etapami powstawania profesjonalnych lalek teatralnych, które uczniowie wykonali.
6. Uczniowie budowali  relacje, które szczególnie w czasie pandemii są utrudnione.
7. Wykazali się empatią. Poprzez projekt nadal ją pielęgnują w sobie.
8. Rozwijali kreatywność.
9. Pokazali chęć sprawiania radości dzieciom w szpitalu.
10. Podnieśli kompetencje  związane  z teatrem. 
11. W dalszym ciągu kontynuują zaszczepianie w uczniach chęci pracy społecznej.
12. Nadal , nieprzerwanie wyrażają chęć bycia razem i wspólnego działania dla innych.

1. Promocja szkoły w lokalnej społeczności.
2. Wiara społeczności lokalnej w naszych uczniów i to co robimy.

1. Duma z tego,że zrobiliśmy coś dla kogoś.
2. Daliśmy radę po raz pierwszy sami zrobić profesjonalne teatralne pacynki.

Warsztaty- by były w wersji off i odbyły się w teatrze lalek. Niestety pandemia i lockdown uniemożliwił to.  W trakcie realizacji zrezygnowaliśmy nakładanie 2 i 3 warstwy butafory za pomocą 2 klejów- odrzuciliśmy klej introligatorski a zostawiliśmy tylko klej do tapet. Przez to butafora nie była biała, tylko miała naturalny szary kolor papieru.

Wartość dodana- scenografia (teatrzyk drewniany) przekazana dodatkowo dzieciom ze szpitala.
Całość podsumowująca projekt znajduje się w prezentacji -w tym dokumentacja fotograficzna, filmy znajdujące się na kanale YouTube https://view.genial.ly/606de18b91afd90d78548a0c/interactive-content-pacynkomat-projekt-edukacyjny

 

guziki (część mieliśmy własnych), wstążki, część materiałów na ubranka dla pacynkę (część mieliśmy w kółku teatralnym, przynieśli rodzice), zestawy igieł i nici w różnych kolorach, ozdoby- cekiny, naszywki, styropianowe kule, filc, klej do tapet, pędzle budowlane, farn=by akrylowe i pędzle nylonowe, warsztaty teatralne, szary papier