Numer projektu: 222
Kategoria projektu: Szkoła podstawowa 4–8

Ciekawe ferie w kowalewskiej szkole - energetyka atomowa, warsztaty chemiczne i spacer edukacyjny

Opis pomysłu

Projekt to trzydniowe zajęcia chemiczne realizowane w budynku szkoły i w całym mieście. Pierwszy dzień to autorski wykład z aktywnym udziałem uczestników o szeroko pojętych odnawialnych źródłach energii ze szczególnym uwzględnieniem energetyki atomowej. Po wykładzie odbędą się gry i zabawy oswajające uczniów z energią atomową i dementujące nieprawdziwe informacje pojawiające się w przestrzeni publicznej. Drugi dzień to pokazy, a następnie warsztaty chemiczne, w trakcie których uczestnicy zajęć, pod nadzorem prowadzącego - nauczyciela chemii, wykonywać będą różnego rodzaju doświadczenia chemiczne. Trzeciego dnia wyjdziemy razem na spacer po Kowalewie Pomorskim w celu sporządzenia mapy temperatury, wilgotności, hałasu i nasłonecznienia w mieście. Będzie to też dobra okazja do integracji uczniów między sobą.

Plan działania

Wykład i wszystkie materiały z nim związane zostaną przygotowane przez nauczyciela - koordynatora projektu, który także wygłosi interaktywny wykład. Nauczyciel z wykształcenia jest chemikiem, dlatego przygotuje i przeprowadzi wszystkie doświadczenia pokazowe oraz zaprezentuje i czuwać będzie nad prawidłowym i bezpiecznym wykonaniem eksperymentów warsztatowych przeprowadzanych przez uczestników zajęć. Scenariusz aktywności terenowych to też autorski projekt nauczyciela.

Miejsce i czas realizacji

Wykład o energetyce atomowej i powiązane z nim zabawy oraz pokazy i warsztaty chemiczne odbędą się w pierwszy i drugi dzień ferii zimowych w województwie kujawsko-pomorskim, czyli 12 i 13 lutego 2024 w pracowni chemicznej Szkoły Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Kowalewie Pomorskim. Spacer edukacyjny odbędzie się natomiast 14 lutego 2024, czyli trzeciego dnia naszych ferii zimowych. Kowalewo Pomorskie nie jest dużym miastem, dlatego w kilka godzin można bez problemu zajrzeć we wszystkie jego zakątki i dokonać odpowiednich pomiarów.

Korzyści dla uczniów

Udział w projekcie jest dla uczestników całkowicie bezpłatny. Pierwszego dnia przed wykładem odbędzie się test wiedzy z zakresu energetyki atomowej, która to po wykładzie zostanie zweryfikowana i zestawiona z faktami. Rozwiejemy zatem wątpliwości uczniowskie i obalimy wszystkie mity pojawiające się w przestrzeni publicznej. Dzień zakończymy grami i zabawami oswajającymi uczniów z energetyką atomową i ogólnie ze zjawiskiem promieniotwórczości. Drugi dzień rozpoczniemy pokazami chemicznymi z aktywnym udziałem uczniów, choć doświadczenia przeprowadzać będzie nauczyciel. W drugiej części dnia uczestnicy otrzymają precyzyjne opisy wykonania eksperymentów i będą mogli własnoręcznie przeprowadzić kilka z nich pod ścisłym nadzorem prowadzącego zajęcia. Trzeciego dnia nauczyciel pełnić będzie jedynie funkcję obserwatora i osoby czuwającej nad bezpieczeństwem uczestników. Po uprzednim przeszkoleniu, wszystkie pomiary wykonywać będą uczniowie. Po części praktycznej, wyciągniemy razem wnioski przy wspólnej pizzy.

Wykorzystanie grantu

Wsparcie finansowe spożytkowane będzie na zakup drobnego sprzętu laboratoryjnego i kilku odczynników niezbędnych do pokazów i warsztatów chemicznych oraz kilku czujników pomiarowych do zmierzenia temperatury powietrza i wody, wilgotności powietrza, poziomu hałasu i nasłonecznienia. Zakupimy też niecodzienne gadżety związane z promieniotwórczością jako pamiątki tych zajęć dla uczestników.

Elementy unikatowe

Już od kilku lat, w każde ferie zimowe organizuję chemiczny projekt edukacyjny, którego nadrzędnymi celami są dostarczenie uczniom niepospolitej wiedzy i ciekawych umiejętności w niecodziennej formie opartej na zabawie oraz zapewnienie kreatywnego i ciekawego spędzenia czasu uczestnikom pozostającym w domach na ferie zimowe. Działania te sprzyjają integracji uczniów w różnym wieku i z różnych klas, przyczyniają się do eliminacji zachowań potencjalnie niebezpiecznych i bezsprzecznie otwierają oczy uczestników na nowe fakty i poszerzają ich horyzonty.

Filmy

Opis realizacji

Relacja z zajęć chemicznych realizowanych w naszej szkoły w ferie zimowe – dzień pierwszy (poniedziałek)

Czternaścioro uczniów naszej szkoły wzięło udział w zajęciach chemicznych realizowanych w trakcie ferii zimowych. W poniedziałek, 12 lutego 2024 przedstawiłem uczestnikom przydługą, ale mam nadzieję ciekawą i pouczającą prelekcję z aktywnym udziałem uczestników o energetyce atomowej w kontekście budowy elektrowni jądrowej w Polsce, a następnie pobawiliśmy się chemią praktyczną wykonując interesujące doświadczenia.

„Energetyka atomowa w służbie ludzkości – korzyści, zagrożenia, fakty i mity” - pogadanka z elementami wykładu

Spotkanie rozpoczęliśmy od testu wiedzy o atomie złożonego z czterdziestu pytań typu prawda - fałsz. Każdy uczestnik zajęć mógł sprawdzić swoją wiedzę, a później zweryfikować ją w trakcie zajęć.

Autorski wykład zatytułowany „Energetyka atomowa w służbie ludzkości – korzyści, zagrożenia, fakty i mity” przygotowałem z myślą o moich uczniach, którzy tak naprawdę nie mieli jeszcze okazji zagłębić się w tematykę wykorzystania energii jądrowej jako źródła ciepła i prądu elektrycznego. Uczestnicy zajęć na podstawie własnej wiedzy umiejscowili to źródło energii w kategorii alternatywne, ale nieodnawialne, gdyż używany obecnie jako paliwo uran i przyszłościowy tor występują na naszej planecie w złożach, które w końcu kiedyś się wyczerpią. Co ważne, uran można otrzymywać nawet z wody morskiej, co przedłuży możliwość jego używania jako paliwo jądrowe na miliony lat.

Uczniowie zapoznali się ze schematem koncepcyjnym reaktora atomowego i zasadą jego działania, po czym omówiłem cztery podstawowe rodzaje „serca” każdej elektrowni nuklearnej. Zwróciłem szczególną uwagę na reaktor PWR chłodzony wodą z helem jako moderatorem, gdyż właśnie takie urządzenie stanie w ciągu najbliższych dziesięciu lat w miejscowościach Kopalino-Lubiatowo w gminie Choczewo nad Morzem Bałtyckim. Przy okazji rozwiałem wiele mitów i nieprawdziwych informacji, które urosły wokół tej niezwykle potrzebnej inwestycji. Świat wcale nie odchodzi od atomu, a zużycie prądu elektrycznego rośnie lawinowo, dlatego w najbliższym czasie energia jądrowa jako czysta i bardzo wydajna jawi się jak „lek na całe zło” i niedobory prądu na świecie.

Chcąc przedstawić uczniom pełną, sprawdzoną i obiektywną wiedzę na temat energetyki atomowej, nie mogłem pominąć historii konstrukcji pierwszego reaktora ze wskazaniem jego genezy, czyli badań nad bronią masowego rażenia. Przy produkcji bomby atomowej pracowali bowiem wybitni naukowcy, nawet nobliści, którzy w większości przypadków nie zdawali sobie sprawy, do czego zostanie wykorzystane ich dzieło. Jedyne w historii dwie bomby atomowe zrzucone na Hiroszimę i Nagasaki w 1945 roku zapisują czarną kartę prac nad energią nuklearną, ale jasno zaznaczyć trzeba, że obecnie w elektrowni atomowej nie da się w żaden sposób skonstruować bomby jądrowej ani nawet pozyskać niezbędnych substratów. Radioaktywny pluton powstaje wprawdzie w reaktorze atomowym, ale niemożliwe jest jego wyizolowanie i ustabilizowanie, co w konsekwencji wyklucza jego produkcję w ten sposób.

W końcówce wykładu przedstawiliśmy sobie zalety i wady elektrowni jądrowej jako źródła prądu oraz szczegółowo omówiliśmy i wyjaśniliśmy prawidłowe odpowiedzi do testu inauguracyjnego. Okazało się, że uczniowie naszej szkoły bardzo dużo wiedzą o energetyce atomowej uzyskując średni wynik testu na poziomie 58%, co jest rezultatem przewyższającym średnią krajową z badań komercyjnych.

Pokazy i warsztaty chemiczne – prezentacja i samodzielne wykonywanie doświadczeń chemicznych

Po części słowno – wykładowej przyszedł czas na zabawę chemią. Większość doświadczeń wykonywaliśmy na specjalnie przygotowanym stole. Najczęściej eksperymentowali uczestnicy pod moim nadzorem, ale kilka doświadczeń, ze względów bezpieczeństwa, zrobiłem samodzielnie. Ostatnim akcentem zajęć praktycznych były samodzielne doświadczenia chemiczne wykonywane przez uczniów w formie warsztatowej na podstawie dokładnych przepisów laboratoryjnych i pod moją ścisłą kontrolą. Poniżej zamieszczam dokładny opis wykonania przeprowadzonych w trakcie zajęć doświadczeń oraz ich naukowe wyjaśnienia. Wiele z nich można w pełni bezpiecznie i niewielkim kosztem wykonać samodzielnie w warunkach domowych.

Chemiczny alkomat – doświadczenie pokazowe

W tym doświadczeniu ujawnia się zasada działania chemicznego alkomatu. Był to jednocześnie pierwszy alkomat stosowany powszechnie w Stanach Zjednoczonych ponad pół wieku temu. Do roztworu dichromianu(VI) potasu dodaje się kilka kropli stężonego kwasu siarkowego(VI) i badany roztwór, który może zawierać alkohol. W pierwotnej wersji tego procesu należało dość długo dmuchać do roztworu testowego, którego zadaniem była absorpcja alkoholu z powietrza wydychanego z płuc. Jeśli roztwór badany zawierał etanol, to probówka zabawiała się na kolor zielononiebieski. Jeśli w próbce alkohol nie występował, to barwa probówki pozostała pomarańczowa. Doświadczenie wykonałem w formie pokazu ze względu na użyty stężony kwas siarkowy(VI), który jest żrący.

Czy palisz papierosy? - doświadczenie pokazowe

Eksperyment ten poznałem wiele lat temu, gdy będąc jeszcze studentem, uczestniczyłem w promocji Wydziału Chemii UMK. Do dwóch zlewek wkrapla się po jednej kropli stężonego roztworu amoniaku i stężonego kwasu solnego. Oba te roztwory szybko parują i jednocześnie reagują ze sobą w fazie gazowej tworząc charakterystyczny dym podobny do dymu papierosowego. Doświadczenie daje taki efekt za każdym razem, zatem nie można oczywiście za jego pomocą zidentyfikować palacza.

Zjawisko dyfuzji – doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Do wysokiego naczynia wlewa się wody z kranu i dodaje niewielkie kryształki stałego manganianu(VII) potasu o barwie fioletowej. Woda ma budowę ziarnistą, zatem w jej strukturze wewnętrznej występują wolne przestrzenie między cząsteczkami, w które wciskają się cząsteczki manganianu(VII) potasu szukając sobie drogi na dół naczynia ściągane siłami grawitacji. W wyniku tego zjawiska powstają fioletowe, pionowe smugi.

Substancje hydrofilowe i hydrofobowe – doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Substancje spotykane w życiu codziennym można podzielić na hydrofilowe, czyli takie lubiące wodę (sól kuchenna, cukier, soda) i i hydrofobowe, czyli takie, które z wodą się nie mieszają (olej, benzyna, plastik). Ciekawych obserwacji można dokonać ilustrując to zjawisko na powierzchni mleka z warstewką pieprzu. Po włożeniu do niego palca zamoczonego w detergencie (płyn do mycia naczyń, mydło), pieprz ucieknie na zewnątrz naczynia.

Zjawisko korozji - doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Korozja to zjawisko polegające na zniszczeniu metalu w wyniku działania wielu czynników. W naszym doświadczeniu potwierdziliśmy destrukcyjny wpływ soli kuchennej na przedmioty aluminiowe, czyli wykonane z glinu. W zlewce z wodą należy rozpuścić sporą ilość stałego siarczanu(VI) miedzi(II). Do tak przygotowanego roztworu wkłada się kawałek folii aluminiowej i powoli wsypuje sól kuchenną w taki sposób, aby znalazła się ona na granicy roztwór – folia. Po krótkim czasie zacznie zachodzić burzliwa reakcja, w wyniku której folia aluminiowa roztworzy się, czyli zniknie w roztworze, a na dnie zlewki pojawi się brązowa, czysta miedź.

Skrobia i jodyna - doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Jest to typowe szkolne doświadczenie na wykrywanie skrobi w produktach spożywczych. Rozkrojonego ziemniaka jako źródło skrobi zalaliśmy wodą i dodaliśmy kilka kropli jodyny uzyskując charakterystyczną granatową barwę.

Skaczące jajko – doświadczenie typowo do wykonania w domu

Skorupka jajka kurzego składa się z wielu substancji, ale jej twardość nadaje węglan wapnia, czyli sól o wzorze sumarycznym identycznym ze skałami wapiennymi, marmurem czy kredą. Jest to sól pochodząca od słabego kwasu węglowego, który można w łatwy sposób wyprzeć za pomocą mocniejszego kwasu – octu. Jajko należy zatem umieścić na całą dobę w occie, a węglan wapnia reagował będzie z kwasem octowym dając jako jeden z produktów dwutlenek węgla. W wyniku tego procesu rozkładu węglanu wapnia, skorupka jajka stanie się miękka i elastyczna. Jajko można wtedy odbijać od twardej powierzchni jak piłeczkę, oczywiście z rozsądnej wysokości. Skorupka jednak będzie absorbowała obecny w powietrzu dwutlenek węgla i stawać się będzie coraz twardsza, co w konsekwencji spowoduje wreszcie rozbicie jajka. To pozwoliło uczestnikom przekonać się na własne oczy, że rzeczywiście było to jajko: widać nienaruszone żółtko i białko, a skorupka przypomina przebity, biały balon.

Barwy wskaźników kwasowo – zasadowych - doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Wskaźniki kwasowo – zasadowe to substancje, które zmieniają swoją barwę w zależności od odczynu, a ściślej – od pH roztworu. Rozróżniamy wskaźniki uniwersalne, mające inne kolory w środowiskach kwasowym, zasadowym i obojętnym (jak uniwersalny papierek wskaźnikowy) oraz wskaźniki specyficzne reagujące tylko na jeden, określony odczyn (oranż metylowy w kwasowym i fenoloftaleina w zasadowym). Doświadczenie to wykonaliśmy stosując nowoczesną technikę chemii w małej skali zakładającą minimalne zużycie odczynników przy zachowaniu makroskopowych rezultatów. Na stole położyliśmy zwykłą koszulkę na dokumenty, do której włożyliśmy kartkę z rozpisanymi wszystkimi odczynami w pionie (kwasowy, obojętny i zasadowy) oraz nazwami używanych wskaźników kwasowo – zasadowych w poziomie (oranż metylowy, fenoloftaleina i uniwersalny papierek wskaźnikowy). Zgodnie z opisami w tej tabeli, na koszulce umieściliśmy odpowiednie roztwory. Bezbarwna fenoloftaleina w środowisku zasadowym przyjęła barwę malinową, a oranż metylowy w kwasie zmienił swoje zabarwienie z żółtego na czerwone. Żółty uniwersalny papierek wskaźnikowy stał się czerwony w kwasie i niebieski w zasadzie.

Spalanie magnezu - doświadczenie pokazowe wykonane przez uczestników

Spalaliśmy magnez w postaci wstążki nad krystalizatorem wypełnionym wodą jako zabezpieczenie. Magnez spala się jaskrawym, oślepiającym i gorącym płomieniem.

Otrzymywanie i wybuchowe spalanie wodoru – doświadczenie wykonywane samodzielnie przez uczestników

Wodór – gaz o właściwościach wybuchowych, otrzymaliśmy jako produkt reakcji octu z magnezem (najlepiej w postaci pyłu) przeprowadzonej w erlenmajerce. W chemii często sprawdza się zasada „mniej znaczy lepiej”. W przypadku tego doświadczenia, należy użyć niewielkich ilości obu odczynników, a wodór musi wydzielać się bardzo wolno. Wówczas granica wybuchowości zostaje osiągnięta po kilkunastu sekundach, co daje czas na przygotowanie zapałki i przyłożenie jej do wylotu erlenmajerki. Prawidłowo wykonane doświadczenie wymaga pewnej dozy szczęścia, ale efekt jest dosłownie piorunujący.

Napełnianie balonu dwutlenkiem węgla – doświadczenie wykonywane samodzielnie przez uczestników

Do erlenmajerki nalaliśmy octu, a do balonu nasypaliśmy sody. Po nałożeniu balonu na erlenmajerkę i połączeniu obu substancji, intensywnie wydziela się dwutlenek węgla efektownie pompując balony. Są one zimne i ciężkie ze względu na właściwości tego gazu i specyfikę procesu.

Próba Tollensa, czyli lustro srebrowe - doświadczenie wykonywane samodzielnie przez uczestników

Próba Tollensa służyła historycznie do wykrywania grupy aldehydowej, a tak naprawdę grupy -CH2-CHO głównie w produktach żywnościowych. Do probówki kolejno dodaje się roztwór azotanu(V) srebra(I), zasadę sodową do strącenia brązowego osadu, amoniak do rozpuszczenia tego osadu, roztwór glukozy i ponownie zasadę sodową do korekty pH. Probówkę umieszcza się w zlewce z gorącą wodą, a po chwili na jej ściankach pojawia się czyste srebro powstałe w wyniku redukcji jego kationów. Umyte, oczyszczone i wysuszone probówki z warstewką srebra uczestnicy zajęć mogli zabrać do domu.

„Zapala się i gaśnie”, czyli chemiczne wyzwanie rzucone uczestnikom przez prowadzącego zajęcia

Tlen jest jedynym gazem podtrzymującym spalanie, a dwutlenek węgla to jedna z substancji stosowana do gaszenia pożarów. Te odmienne właściwości obu związków chemicznych można wykorzystać w specjalnym doświadczeniu będącym niejako połączeniem dwóch innych eksperymentów. W jednej zlewce miesza się sodę i ocet celem wytworzenia dwutlenku węgla, a do drugiej zlewki dodaje się wodę utlenioną i stały manganian(VII) potasu, aby otrzymać tlen. Zadaniem uczestnika jest zapalić rozżarzone łuczywko w tlenie, a następnie zgasić je w dwutlenku węgla jak największą liczbę razy do momentu aż jeden z gazów przestanie się wydzielać. Mój rekord to 14 razy i choć żaden z uczestników zajęć go nie pobił, to wynik 10 powtórzeń jest godny zauważenia.

Relacja z zajęć chemicznych realizowanych w naszej szkoły w ferie zimowe – dzień drugi (wtorek)

We wtorek, 13 lutego 2024 najpierw porozmawialiśmy trochę na temat trucizn i uzależnień ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień profilaktycznych, a potem sprawdziłem wiedzę uczestników w teście na platformie Kahoot. Dzień zakończyliśmy wspólną pizzą integracyjną.

„Chemia leczy, chemia bawi, chemia życia Cię pozbawi” - pogadanka z elementami wykładu i profilaktyki uzależnień

Chemia leczy...

Wszystkie substancje czynne zawarte w lekarstwach i suplementach diety to przecież związki chemiczne otrzymywane z organizmów żywych (naturalne) lub syntetycznie w laboratorium na podstawie istniejących w środowisku substancji (półsyntetyczne) albo zupełnie nowe związki chemiczne (syntetyczne).

Chemia bawi...

Chemia bawi przede wszystkim ciekawymi doświadczeniami wykonywanymi samodzielnie lub w formie pokazu. Uczestniczyliśmy w takim wydarzeniu pierwszego dnia naszych zajęć.

Chemia życia Cię pozbawi...

Substancja lecznicza to taka, która wywiera określony skutek w organizmie ludzkim. Jeśli dawka jest odpowiednia (lecznicza), to związek chemiczny zadziała jak lek. W przypadku przekroczenia dawki lub przyjęcia kilku dawek jednocześnie, będziemy mieli do czynienia z działaniem toksycznym lub wręcz zabójczym. Ta sama substancja może zatem wywołać efekt leczniczy, jak i spowodować śmierć. Wszystko zależy od dawki. Taki wniosek sformułował już w 1517 roku szwajcarski przyrodnik Paracelsus. Po dziś dzień jego definicja trucizny obowiązuje dla niektórych substancji, ale przez te pięćset kolejnych lat pojawiło się wiele nowych, wówczas nieznanych związków chemicznych, które przyjęte w każdej dawce są toksyczne dla ludzi, jak metale ciężkie, cyjanek potasu czy cyjanowodór.

W dalszej części naszych zajęć ustaliśmy, że substancja najszybciej zaczyna wywierać wpływ na ludzki organizm po podaniu dożylnym, a najwolniej – po nasmarowaniu skóry. Omówiliśmy rodzaje dawek od minimalnej po LD50 i wskazaliśmy klasy toksyczności dla kilku produktów z życia codziennego.

Najciekawszą, a jednocześnie najważniejszą częścią wtorkowych zajęć była pogadanka na temat uzależnień ze szczególnym uwzględnieniem profilaktyki. Dokładnie prześledziliśmy fazy choroby alkoholowej oraz metabolizm dwóch alkoholi: metanolu i etanolu. Jasno wskazałem, że obie te substancje są truciznami, ale etanol zabija człowieka nawet przez kilkadziesiąt lat, podczas gdy metanol potrzebuje na to jednej doby. Alkoholizm rozwinąć się może zatem wyłącznie przy stosowaniu alkoholu etylowego. Spożycie metanolu prowadzi do ślepoty w sześć godzin, a brak profesjonalnej pomocy medycznej w ciągu doby niemal zawsze kończy się śmiercią w męczarniach. Na każdym kroku podkreślałem też malejący wiek inicjacji alkoholowej wśród młodych Polaków starając się uświadomić uczestnikom zajęć destrukcyjny wpływ tej substancji na organizm ludzi ze szczególnym uwzględnieniem okresu dojrzewania, kiedy to nasze najważniejsze organy jak mózg i wątroba nadal się rozwijają i tak naprawdę każda dawka etanolu jest dla nich toksyczna i szkodliwa. Szacuje się, że mózg ludzki jest w pełni rozwinięty dopiero w wieku 21 lat!

Omawiając uzależnienie od nikotyny wymieniliśmy niektóre spośród ponad czterech tysięcy związków chemicznych występujących w dymie tytoniowym i dla każdego z nich poszukaliśmy w internecie jego właściwości i zastosowań. Okazało się między innymi, że formaliny używa się do balsamowania zwłok jako preparat biobójczy, czad, arszenik, cyjanowodór i pochodne pirenu to znane i skuteczne trucizny i substancje rakotwórcze, a PVC to plastik okienny. Przedstawiłem też kilka rzadko poruszanych faktów i wyliczeń związanych z nikotyną i jej spalaniem, a potem ustaliliśmy, że czynne i bierne palenie przynosi tak samo niepożądane skutki dla organizmu ludzkiego. Zdziwienie u uczestników zajęć wywołała informacja o wysokiej szkodliwości e-papierosów i ich wszystkich pojawiających się obecnie wariantów wskazywanych przez naukowców z krajów, w których urządzenia te istnieją od wielu lat. Mało kto wiedział, że czysta nikotyna, a właściwie jej siarczany, które spotykamy w liquidach do e-papierosów, są jedną z najszybciej działających i najskuteczniejszych trucizn na świecie.

Tylko krótką chwilę poświęciliśmy na rozmowę o narkotykach typu heroina, kokaina itp., gdyż tak naprawdę niewielu Polaków już miało lub będzie miało z nimi kontakt. Wolałem skupić się na rozmowie o substancjach psychoaktywnych pojawiający się znacznie częściej w naszym kraju i wywołujących ożywione dyskusje. Mam tu na myśli oczywiście marihuanę i jej substancje aktywną, czyli tetrahydrokannabinol o popularnym skrócie THC. Od wielu lat jestem zagorzałym przeciwnikiem legalizacji tego narkotyku w Polsce i taki pogląd przestawiłem uczestnikom zajęć. Moje przekonanie wynika z analizy informacji pojawiających się w przestrzeni publicznej z krajów, w których jest on legalny, choć z pewnymi ograniczeniami (USA, Kanada, Meksyk, Holandia, Austria, Hiszpania).

Młodym ludziom należy mówić prawdę, gdyż wobec powszechnego dostępu do informacji, łatwo mogą zweryfikować słowa dorosłych. Nie jest możliwe zatrucie marihuaną ani nawet czystym THC. Śmiertelna dawka THC, według obliczeń naukowców, pojawi się w organizmie ludzkim dopiero po wypaleniu 20 tysięcy skrętów o masie ok. 0,9 g w czasie kwadransa. Jest to fizycznie niemożliwe, ale nie w kumulacji THC należy upatrywać niebezpieczeństwa związanego z używaniem marihuany. Substancja ta bardzo silnie działa na mózg człowieka wyłączając zdrowy rozsądek i bardzo daleko przesuwając granice bezpieczeństwa. Osoba pod silnym wpływem THC zachowuje się zupełnie inaczej niż normalnie i rzuca się pod pociąg, skacze z dachu, gra w „rosyjską ruletkę”, pływa w rzece pod lodem, rozpędza do wielkich prędkości pojazdy mechaniczne i inicjuje lub uczestniczy w innych, równie ryzykownych przedsięwzięciach kończących się nader często śmiercią albo trwałym kalectwem. „Wyłączenie mózgu” człowieka będącego „na haju” jest podstawową przyczyną braku legalizacji marihuany w zdecydowanej większości krajów świata i oby ten stan został utrzymany.

W ostatniej części pogadanki omówiliśmy działanie trucizn stosowanych w przeszłości jak arszenik, cyjanek potasu czy cyklon-B, którym hitlerowcy dokonywali ludobójstwa w komorach gazowych. Najwięcej czasu poświęciłem jednak na rozmowę o czadzie, czyli najskuteczniejszym „cichym zabójcy” będącym przyczyną śmierci ludzi we śnie. Kolejny raz potwierdziłem, że jedyną pewną metodą zabezpieczenia się przed skutkami zaczadzenia jest instalacja czujnika czadu. Cieszy fakt, że coraz więcej osób posiadających w domach otwarte paleniska decyduje się na założenie tego urządzenia.

Ostatnim aspektem zajęć była krótka analiza stanu prawnego produkcji, posiadania, handlu i używania substancji psychoaktywnych w Polsce. Jedynym legalnym narkotykiem dostępnym od 18. roku życia w naszym kraju jest nikotyna i oby tak zostało.

Test z wiedzy i umiejętności zdobytych w trakcie dwóch dni zajęć chemicznych i integracyjna pizza

Na koniec drugiego dnia zajęć uczestnicy podzielili się na sześć grup i przystąpili do rozwiązania zamkniętego testu z wiedzy i umiejętności zdobytych w trakcie naszych spotkań. Konkurs odbył się za pośrednictwem popularnej platformy Kahoot i składał się z sześćdziesięciu pytań. Zadaniem uczestników było wskazanie poprawnej odpowiedzi spośród czterech podanych możliwości. Najlepiej z zadaniem poradził sobie dziewczęcy zespół z klasy 7B w składzie: Agata, Diana i Julia.

Po zajęciach udaliśmy się całą grupą do pobliskiej pizzerii, aby podsumować dwa dni zajęć przy pysznej pizzy.

Podziękowania

Jako pomysłodawca, organizator i prowadzących zajęciach chemiczne w ferie zimowe serdecznie dziękuję wszystkim czternastu uczestnikom tego wydarzenia za obecność, interakcje w trakcie pogadanek, wykonywanie doświadczeń chemicznych zgodnie ze sztuką, spokojnie i według przekazanych przepisów, wyrażanie własnych opinii i sądów oraz za wzorowe zachowanie przez cały czas. Słowa podziękowania składam również na ręce dyrekcji naszej szkoły – mgr Renaty Faluta-Kaszubowskiej i mgr Małgorzaty Pęcherskiej-Żary za wyrażenie zgody na organizację tych zajęć i okazane nieocenione wsparcie. Dziękuję!

Wyzwania i/lub napotkane problemy

Korzyści dla uczniów

Korzyści dla lokalnej społeczności

Szczególne osiągnięcia

Wnioski z realizacji

Zmiany w stosunku do zgłoszonego pomysłu

Wykorzystanie grantu

Efekty: filmy

Szkoła

Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej

Adres

Konopnickiej 13, 87-410 Kowalewo Pomorskie

<< Wróć do listy projektów