Zmiana nazwy i uproszczenie formuły konkursu miały na celu jeszcze silniejsze podkreślenie centralnej roli, jaką w organizowanym przez nas konkursie odgrywają przewodnicy po krainie edukacji – nauczyciele.
Wieloletnia historia konkursu dała nam mnóstwo dowodów na to, że w polskich szkołach nie brak osób z prawdziwie genialnymi, fascynującymi pomysłami na projekty edukacyjne. W realizowane przy naszym wsparciu inicjatywy włączają się ludzie twórczy, kreatywni, pełni zaangażowania i pozytywnej energii. Ludzie tacy, jak Wy. Jednym słowem – Projektanci. Projektanci edukacji!
Przy okazji organizowanego wewnątrz dedykowanej grupy facebookowej (zachęcamy do dołączenia!) minikonkursu zapytaliśmy Nauczycieli-Projektantów, dlaczego oni sami określają siebie tym mianem. Oto niektóre z odpowiedzi:
Agnieszka:
Jestem projektantką edukacji, bo chcę tworzyć nową rzeczywistość szkolną na miarę XXI wieku, gdzie na zajęciach uczniowie będą rozwijać kluczowe kompetencje. Chcę, aby mój uczeń dobrze spędzał czas na lekcji, nie traktując jej jako przykry obowiązek, lecz tak, aby nie mógł się doczekać kolejnych zajęć. Marzę o tym, żeby był świadomym młodym człowiekiem, partnerem w kreowaniu rzeczywistości szkolnej, a nie tylko biernym słuchaczem. Chcę, aby będąc dumnym ze swoich korzeni, bardzo dobrze odnajdywał się w świecie przyszłości, w którym przyjdzie mu żyć.
Magdalena:
Jestem projektantką edukacji, bo jestem nauczycielką. Nie daję się ograniczać i działam, jak chcę. Planuję, projektuję, tworzę. Działam z rozmysłem i systematycznie. Biorę pod uwagę oczekiwania uczniów, dając im przez to pewną autonomię, realizuję pomysły i zmieniam to, co można poprawić.
Arkadiusz:
Jestem projektantem, bo lubię obserwować twórczy potencjał uczniów, dawać im drobne wskazówki i swobodę twórczą – inspirować ich blaskiem księżyca, szukaniem gwiazd na niebie, obserwacją swojej okolicy i szukania przykładów globalnych procesów! Po prostu lubię tę robotę i już!
Dorota:
Jestem projektantką edukacji, bo nie biorę gotowców , lecz szyję edukację na miarę moich uczniów – dopasowuję metody, treści, narzędzia, przestrzeń w klasie. Nieustannie sama uczę się nowych „ściegów edukacyjnych”, aby stworzyć coś nowego i dobrze pasującego. A jak już coś uszyję, to czasami robię mały edukacyjny pokaż mody.
Katarzyna:
Jestem projektantką edukacji, bo chcę pomóc uczniom być projektantami swojego życia. Inspiratorka działań, kreatorka wiary w siebie, architektka wyzwań edukacyjnych, twórczyni możliwości oraz nosicielka uśmiechu – te cechy czynią mnie projektem edukacji, jakiego chciałabym mieć dla siebie w przeszłości, jak i dla mojego dziecka w przyszłości. Wspierać uczniów, pokazywać im możliwości życia, rozwijać ich zdolności, nauczyć bycia dumnym ze swoich niedoskonałości, wspierać przy radzeniu sobie z emocjami, jak i rozpalać zamiłowanie do rozwoju – to część pracy projektanta edukacji, którą kocham najbardziej!
Barbara:
Jestem projektantką edukacji, bo:
• dyrekcja na mój widok ucieka – wie, że będę „coś chciała”
• dzieci za mną „szaleją” – wciąż coś się dzieje
• przekraczam granice możliwości
• bawię się w berka z pomysłami
• mój dom to „magazyn edukacji”
Projektant edukacji to ryzykant, który sprawia, że dzieci w szkole są szczęśliwe.
To tylko mała część przykładów. Jak widzimy, każdy definiuje istotę bycia projektantem na swój własny, niepowtarzalny sposób. Istnieją jednak pewne stałe, niezmienne cechy wspólne wszystkich otrzymanych przez nas odpowiedzi – to pełen fascynacji stosunek do świata, miłość do wykonywanej pracy, chęć uatrakcyjniania edukacji, zaangażowanie, pasja i oddanie.
Brawo, Projektanci! Dziękujemy Wam. Każdego dnia zmieniacie rzeczywistość na lepsze.
Nadal zwlekasz ze zgłoszeniem pomysłu? Zrób to teraz!