,,Każda ma duszę i każda ma serce".

1. Zapoznanie uczniów z książkami obrazowymi funkcjonującymi na rynku (m.in. Olgi Tokarczuk, Marka Bieńczyka, Joanny Concejo, Franza Kafki, Charly’ego Mackesy’ego).
2.  Wykład o picture bookach, kolażach słownych, książkach artystycznych jako synkretycznych utworach literackich. 
3. Rozpowszechnianie wiedzy o idei Słowobrazu - przygotowanie prezentacji, ulotek, gazetek, udostępnianie stworzonych przez grupę projektową książek artystycznych (idea mobilnej biblioteki - własnoręcznie wykonane książki artystyczne umieszczone w różnych zakątkach szkoły, by trafić do szerokiego grona odbiorców). 
4. Zorganizowanie warsztatów - kolaż jako forma artystycznego wyrazu.
5. Współpraca z Samorządem Uczniowskim - zorganizowanie ogólnoszkolnej akcji  polegającej na stworzeniu jednego kolażowego Słowobrazu (wykonane kolażowe karty zostaną połączone w jedną całość i umieszczone w bibliotece szkolnej. 
6. Zorganizowanie warsztatów - tworzenie własnej książki artystycznej, książki obrazowej: Mój Słowobraz. 
7. Szkolna wystawa Słowobrazów.
8. Zorganizowanie otwartej gali podsumowującej - zaproszenie lokalnych mediów, rodziców (prezentacja wraz z interpretacją głosową stworzonych Słowobrazów, idea projektu, Słowobraz dziecięcym okiem).

1. Uczniowie stworzyli własne picture booki będące przykładem oryginalnych, zaskakujących, bogatych literacko i wizualnie książek artystycznych. Efekty udało się osiągnąć dzięki warsztatom Mój Słowobraz. Podczas wydarzenia uczestnicy poznali historię picture booków, dowiedzieli się jakimi cechami ten gatunek się odznacza, poznali fragmenty wybranych książek obrazowych, posłuchali ciekawostek o autorach tworzących książki obrazowe, a także zapoznali się z książkami artystycznymi wykonanymi przez pomysłodawczynie projektu. Efektem działań było stworzenie wystawy własnych Słowobrazów - książek artystycznych. 
2. Przełom zimy i wiosny pozwolił nam także zorganizować inne zajęcia twórcze odbywające się w formie hybrydowej. Przygotowałyśmy warsztaty: Kolaż jako forma artystycznego wyrazu. Uczestnicy zdobyli wiedzę o kolażu - metodach tworzenia i jego technikach, poznali ciekawostki na temat tego gatunku. Mieli także możliwość podziwiać kolaże słowno - obrazowe wykonane przez organizatorów warsztatów, a także te, które funkcjonują już w kulturze. Uczniowie rozwijali swoje zdolności manualne: techniczne oraz plastyczne; wykazywali się myśleniem przestrzennym, ale także rozwinęli się twórczo i językowo - spod ich rąk wyszły wielopłaszczyznowe i metaforyczne dzieła, skłaniające do refleksji, rozważań, wzbogacając tym samym ich myślenie abstrakcyjne. W czasie realizacji projektu powstało wiele kolażowych arcydzieł, dzięki czemu udało nam się stworzyć więcej niż jedną książkę składającą się z indywidualnych prac. Uczniowie klasy szóstej wyrazili nawet chęć stworzenia własnej trylogii. Jak to mówią: od pomysłu do projektu, zatem to jeszcze nie koniec naszych wyzwań! 
3.  Udało nam się sprawnie przeprowadzić kampanię reklamową propagującą idee naszego projektu edukacyjnego. Stworzyłyśmy ulotki on-line reklamujące wirtualne, zdalne spotkania czytelnicze. Podczas lekcji tajemniczo wprowadzałyśmy uczniów w świat książek obrazowych, a jak wiemy, żadna zagadka nie umknie szkolnym detektywom. Skutkowało to  entuzjastycznym dołączaniem dzieci oraz nauczycieli do Popołudnia z książką -  spotkań on - line, podczas których zapoznawałyśmy odbiorców z funkcjonującymi na rynku picture bookami. W ramach propagowania i szerzenia czytelnictwa oraz sięgania po te wyjątkowe formy gatunkowe nagrany został także film będący wizualną i nowatorską wariacją filmowo - teledyskową ukazującą we fragmentach utwór Olgi Tokarczuk Zagubiona dusza. Każde warsztaty czy spotkania on - line były wzbogacane prezentacjami multimedialnymi, które udało się również wykorzystać na lekcjach języka polskiego, bowiem projekt uwzględnia rozwijanie kluczowych kompetencji. Wykorzystanie technologii informacyjno - komunikacyjnej przyczyniła się do poprawienia jakości nauczania i utrwalenia informacji o odpowiedzialności za swoją aktywność w sieci.
4. Powodem do dumy jest także uruchomienie mobilnej biblioteki. Przez pewnie czas mogli ją podziwiać młodsi uczniowie z kl. I-III, którzy uczyli się stacjonarnie w szkole oraz grono pedagogiczne. Od niedawna uruchomiona została także wirtualna galeria i wystawa prac - zarówno książek obrazowych (we fragmentach) jak i kolaży. 
5. Ze względu na ograniczone możliwości wynikające z panującej epidemii oraz obostrzenia panujące w kraju uroczysta gala podsumowująca prace uczniów i zespołu projektowego została przeniesiona na czerwiec. Wierzymy, że uda nam się wówczas wykorzystać walory wiosny i zorganizować wydarzenie na dworze, na które chcemy zaprosić lokalną społeczność oraz media. Mając na uwadze powyższe, zdecydowałyśmy się przenieść naszą medialną działalność do świata wirtualnego. Nie zakładałyśmy tworzenia witryny internetowej czy mediów społecznościowych, jednak działania projektowe były dla nas na tyle inspirujące, iż podjęłyśmy wyzwanie i rozpoczęłyśmy prace nad stroną internetową oraz Instagramem.  Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych do obserwowania i śledzenia naszych  słowobrazowych poczynań. 
6. Podsumowując, realizacja projektu wymagała od nas odpowiedzialności, dobrej organizacji czasu, zgłębiania wiedzy, którą później szerzyłyśmy wśród uczniów oraz odwagi, by zmierzyć się pracą wykonywaną hybrydowo lub zdalnie. Efekty są jednak nieocenione. Otrzymałyśmy wspaniałe, podnoszące na duchu i motywujące informacje zwrotne od grona pedagogicznego oraz uczniów i ich rodziców, dlatego z uśmiechem i pozytywna energią będziemy realizować działania projektowe do czerwca, a i najpewniej w przyszłym roku szkolnym.  Udało nam się nawiązać współpracę z p. Katarzyną Bury - animatorem kultury zaangażowanym w działania artystyczne we wrocławskich instytucjach kultury. Uczestnicy projektu wzbogacili swoje kompetencje kluczowe, m.in. kompetencje informatyczne, umiejętności uczenia się, kompetencje społeczne, a przede wszystkim umiejętności czytania, słuchania, mówienia oraz  pisania. Wśród uczniów wzrosło poczucie sprawstwa - widzimy pozytywny wpływ na warstwę emocjonalną naszej młodzieży. W warsztatach brała udział liczna grupa uczniów mających specyficzne trudności w nauce, bojących się pisać i czasami niechętnie pochodzących do czytania. Praca metodą projektu pozwoliła dostrzec im ich własny potencjał, podniosła poczucie wartości i skierowała ich myśli nie na pandemiczną sytuację, a samodzielnie wykonane książki - unikaty. Udało nam się też realnie podnieść poziom czytelnictwa w szkole oraz spopularyzować gatunek jakim jest picture book czy kolaż słowno - obrazowy. 

1. Sytuacja pandemiczna, nowa wirtualna rutyna uczniów spowodowała, iż ich motywacja do działań jest o wiele mniejsza. To pierwsza i największa trudność z jaką przyszło nam się zmierzyć. O ile my od początku wierzyłyśmy w projekt i jego zasadność, o tyle uczniowie z innych klas nie posiadali wiedzy na temat książek obrazowych, a tradycyjny wykład o gatunku mógłby ich od razu zniechęcić. Szukałyśmy kreatywnych rozwiązań, które pomogłyby w ożywieniu dzieci i zachęciły do zaangażowania w projekt. Całą działalność reklamową i edukacyjną trzeba było przenieść do strefy wirtualnej: zgłębiałyśmy tajniki technologii i tworzyłyśmy prezentacje multimedialne i filmy, za pomocą których docierałyśmy do szerokiego grona odbiorców. Wzrost motywacji u uczniów był zauważalny, ale my -  twórczynie niekiedy odczuwałyśmy fizyczne zmęczenie, bowiem montaż efektów wizualnych jest czasochłonny, a na satysfakcjonujące efekty trzeba było trochę poczekać. Niemniej każda nowa zainteresowana duszyczka, pozytywne komentarze grona pedagogicznego, rodziców i młodzieży powodowały, iż energia do działań wzrastała. Ten przykład tylko dowodzi, iż praca metodą projektową ma sens - jeden człowiek nie byłby w stanie udźwignąć tak wielu obowiązków, natomiast w grupie drzemie ogromna moc. 
2.  Pojawił się kłopot z przedstawieniem utworów młodych twórców podczas nauczania zdalnego. Kiedy szkoły uległy zamknięciu, mobilna biblioteka Słowobrazów przestała mieć sens, należało przenieść ją do sieci. Trzeba było zatem stworzyć wirtualną bibliotekę, a to nie lada wyzwanie, bowiem niektórzy uczniowie napotykali trudności w terminowym przesyłaniu dzieł; zdarzało się, iż zdjęcia prac trafiały do nas w przypadkowej kolejności, przez co nie mogłyśmy ich złożyć w całość. Słowobrazy niektórych uczniów miały też bardzo dużą pojemność, co uniemożliwiało nam udostępniania danych plików. Mobilna, a później wirtualna biblioteka wymagała od nas cierpliwości, elastyczności, a także czasu na złożenie i prezentowanie uczniowskich dzieł.