Podstawowym celem projektu jest umożliwienie uczniom ZSS przy USzD w Lublinie udziału w szeroko rozumianej kulturze poprzez uczestnictwo w seansach filmowych. Repertuar zostanie dobrany tak, by odnosił się do aktualnych trendów współczesnej kinematografii dziecięcej i młodzieżowej oraz poruszał problemy, z którymi obecnie borykają się młodzi ludzie. Wielu z naszych podopiecznych pochodzi ze środowisk z utrudnionym dostępem do kultury i sztuki, dlatego projekt pozwoli wyrównać te braki. Ponadto znaczny odsetek wśród pacjentów stanowią osoby niepełnosprawne, które ze względu na swoje dysfunkcje nie mają szans na branie czynnego udziału w wydarzeniach kulturalnych. Poza celem poznawczym przyświecającym projektowi, niezmiernie istotnym jest cel terapeutyczny, a mianowicie niwelowanie stresu związanego z hospitalizacją oraz niejednokrotnie bardzo trudnym i wyczerpującym procesem leczenia. Ponadto projekt ma na celu zachęcenie młodych ludzi do mądrego użytkowania nowoczesnych technologii, a także pokazania im, że z wytworów kultury trzeba korzystać legalnie. 

W ramach projektu przewidziany jest cykl projekcji filmowych dedykowany pacjentom we wszystkich szpitalach objętych projektem. Przedsięwzięcie zakłada seanse filmowe raz w tygodniu w każdym szpitalu, na które zostaną zaproszone wszystkie chętne dzieci na konkretnych oddziałach. Po projekcjach odbywać się będą warsztaty, podczas których zostanie zainicjowana przez nauczycieli dyskusja nawiązująca do wcześniej obejrzanych treści. W trakcie warsztatów wychowankowie będą mogli wyrazić swoje emocje, zdanie i opinie o obejrzanych filmach. Dzięki działaniom podejmowanym w ramach projektu każde z dzieci będzie miało ułatwiony dostęp do kultury i sztuki. Umożliwi to wychowankom  rozwijać zainteresowania i talenty, wyrażać swoje emocje i poglądy oraz ćwiczyć sztukę dyskursu. Osoby niepełnosprawne będą integrować się z innymi, a także będą mogły brać czynny udział w zajęciach. Ważnym rezultatem jest także zniwelowanie stresu spowodowanego hospitalizacją wychowanków i pobytem w placówkach leczniczych. Projekt pozwoli na wyrównanie szans dzieci z różnych środowisk oraz zapoznać wychowanków z wytworami współczesnej kinematografii. Dodatkowym rezultatem jest zapoznanie wychowanków z nowoczesnymi technologiami, a zajęcia wychowawcze staną się bardziej atrakcyjne. 

Adresatami projektu są uczniowie-Zespołu Szkół Specjalnych przy Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Lublinie hospitalizowani w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym im. prof. A. Gębali oraz Szpitalu Neuropsychiatrycznym im. prof. M. Kaczyńskiego – Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży.

Projekt będzie realizowany w drugim semestrze roku szkolnego 2020/2021.

Przewidujemy seanse filmowe i warsztaty na platformie TEAMS.

W ramach projektu utworzony zostanie klub dyskusyjny, na którym uczniowie będą mogli wyrażać swoje opinie i poglądy. Uczniowie będą zaangażowani ponadto w wybór filmu na następne spotkanie (ankieta wśród uczniów)oraz we wspólne tworzenie z  zbiorów linków z propozycją filmów; podział na kategorie wiekowe. W ramach projektu będą przeprowadzone warsztaty plastyczne dotyczące wybranych aspektów projektu, co pozwoli na artystyczne wyrażenie emocji dzieci.

W ramach projektu przewidziany jest cykl projekcji filmowych dedykowany pacjentom we wszystkich szpitalach objętych projektem. Podstawowym narzędziem umożliwiającym organizowanie seansów filmowych jest pozyskanie licencji (tzw. parasola licencyjnego), która daje prawo do korzystania z nieograniczonej bazy filmów. Spełnienie tego warunku jest kluczowe do realizacji projektu.
Dodatkowo przydatne będą materiały plastyczne, dzięki którym dzieci wezmą udział w warsztatach.

Świat na naszych oczach zmienił się diametralnie - życie po ustąpieniu pandemii koronawirusa nie będzie już takie samo. Dla wielu z nas, a zwłaszcza dla dzieci i młodzieży wiąże się to z koniecznością trudnej adaptacji do nowych warunków, niepewnością o przyszłość i ogromnym obciążeniem psychicznym. Uczeni wysuwają teorie, że jednym z większych skutków pandemii będzie kolejna pandemia, czyli wzrost zapadalności na zaburzenia psychiczne - również u najmłodszych. Głównym czynnikiem za to odpowiedzialnym będzie wymuszona izolacja społeczna i stres z nią związany. Realizacja  naszego projektu zwiększy szansę zniwelowania lęków  i udzielenia wsparcia psychicznego potrzebującym.  Udział w projekcie pozwoli uczniom przede wszystkim na kontakt z innymi i bezpośrednią wymianę doświadczeń i przeżyć związanych z obecną sytuacją. Poprzez narzędzia audiowizualne spotęgowana zostanie skala oddziaływań. Filmy edukacyjne, webinaria i e-spotkania z ekspertami pozwolą  na uzyskanie profesjonalnej wiedzy na nurtujące wychowanków pytania. Poprzez emisję odpowiednio dobranych filmów nauczyciele będą mieli szansę wpływu nie tylko na sferę informacyjną, lecz również emocjonalną redukując napięcie i  niwelując traumę związaną zarówno z hospitalizacją, jak i sytuacją epidemiczną na świecie. Wymiana spostrzeżeń po każdym seansie będzie doskonałym polem do nadrobienia zaległości w relacjach rówieśniczych.

Projekt swoim zasięgiem obejmował szpitale w Lublinie, w których funkcjonują oddziały dziecięce - Uniwersytecki Szpital Dziecięcy im. prof. A. Gębali oraz Szpital Neuropsychiatryczny im. prof. M. Kaczyńskiego – Oddział Psychiatryczny dla Dzieci        i Młodzieży. Zainicjowaniem powstania Filmowego Klubu Dyskusyjnego było przeprowadzenie konkursu plastycznego na logo Klubu. Spośród propozycji wybrane zostały trzy prace, a laureaci zostali obdarowani atrakcyjnymi nagrodami. 

W ramach Filmowego Klubu Dyskusyjnego powstawały gazetki informacyjne współtworzone przez uczniów naszej szkoły, na tablicach systematycznie zamieszczane były informacje dotyczące projektu, np. harmonogram seansów, prace plastyczne oraz relacje z warsztatów. Ponadto relacje ze spotkań zamieszczane były regularnie na platformie Teams i stronie internetowej szkoły.

W okresie trwania projektu zostało zorganizowanych łącznie 20 spotkań Filmowego Klubu Dyskusyjnego. Każde ze spotkań poprzedzone było przeprowadzeniem ankiety wśród dzieci.  Młodzież wybierała spośród przedstawionych propozycji tematykę zaplanowanych warsztatów i związanych z nimi filmów. Jak wskazywały wyniki ankiet, dzieci głównie skupiały się na treściach związanych z emocjami, funkcjonowaniem        w grupie rówieśniczej, autorytetach i innymi ważnymi dla nich sferami życia.

Po projekcjach filmowych odbywały się dyskusje, w których uczestnicy chętnie wyrażali swoje opinie i spostrzeżenia dotyczące prezentowanej tematyki. Każde spotkanie połączone było z warsztatami tematycznymi. W zależności od tematyki  przedstawionego dzieciom filmu, ukierunkowane były one na aktywność plastyczną, socjoterapeutyczną. Ich rolą było także odreagowanie emocjonalne dzieci, pomoc         w adaptacji do warunków szpitalnych, zorganizowanie  aktywności adekwatnie do możliwości psychofizycznych pacjentów podczas swobodnych gier stolikowych, planszowych, quizów i  zabaw interaktywnych. 

Ważnym aspektem spotkań filmowych było umożliwienie nawiązania kontaktów między  rówieśnikami w szpitalu. Ze względu na to, że nasza szkoła w okresie pandemii pracuje stacjonarnie, spotkania pacjentów szpitali w Filmowym Klubie Dyskusyjnym stały się dla nich jedną z niewielu okazji do spotkań przy zachowaniu wszystkich procedur bezpieczeństwa związanych z pandemią Covid.  Projekt objął zasięgiem dużą liczbę uczniów, którzy w okresie jego trwania przebywali na oddziałach szpitalnych. Niejednokrotnie dziecko miało możliwość wzięcia fizycznie udziału w jednym lub dwóch spotkaniach zorganizowanych w ramach projektu. Dzięki temu, że materiały do warsztatów ( np. karty pracy, linki itp.)  i relacje zamieszczane były na bieżąco na szkolnej platformie Teams i na stronie internetowej szkoły, uczniowie mogli śledzić kolejne spotkania i brać w nich udział zdalnie. Na kolejnych zajęciach spotykały się często nowe osoby. ( Szacujemy, że w projekcie wzięło udział ok. 150 uczniów).

Dzieci uczestniczące w projekcie  przede wszystkim miały możliwość poznania się           i integracji w nowym i trudnym środowisku. Miało to duże znaczenie z uwagi nie tylko na specyfikę miejsca, ale także na okoliczności związanych z epidemią koronawirusa (m.in. brak odwiedzin i niejednokrotnie brak opiekuna przebywającego z dzieckiem        w czasie hospitalizacji ). 

Poprzez działania podejmowane w trakcie realizacji projektu hospitalizowane dzieci choć na chwilę mogły oderwać się od warunków szpitalnych i zapomnieć o trudach związanych z pobytem w placówce. Możliwość dyskusji, swobodnej ekspresji plastycznej czy innej formy aktywności była dla młodych ludzi czynnikiem pozytywnie warunkującym stan emocjonalny w niełatwych dla nich okolicznościach.

Dla osób, które chciały uczestniczyć w zajęciach,  lecz z powodu stanu zdrowia nie mogły,  uruchomiona została grupa na platformie Teams, gdzie prowadzone były transmisje filmów oraz udostępnione materiały do wykorzystania.

Największym wyzwaniem, jakie napotkaliśmy  podczas realizacji projektu było pokonanie trudności technicznych związanych z organizacją spotkań w warunkach zwiększonego reżimu sanitarnego.

Zachowanie procedur bezpieczeństwa ustalonych przez dyrekcje szpitali wymagało od nas elastycznego podejścia, kreatywności, zwiększonego wysiłku oraz dobrej organizacji pracy. W rezultacie niejednokrotnie „przeplanowywaliśmy” nasze działania, tak, aby jak najwięcej chętnych uczniów mogło wziąć udział w spotkaniach filmowych.  (np. te same seanse filmowe odbywały się kolejno na różnych oddziałach, ponieważ     w spotkaniach mogły brać udział dzieci z jednego oddziału).

Kolejną trudnością okazał się niejednokrotny brak możliwości projekcji filmu na „ dużym ekranie”, stworzenie atmosfery zbliżonej do seansu kinowego. Problem ten dotyczył uczniów, którzy nie mogli opuścić sal, na których przebywali. Jedynym rozwiązaniem było wówczas prowadzenie warsztatów w węższym gronie dzieci i wyświetlanie filmu na laptopie. 

Kolejną trudnością związaną z realizacją projektu okazał się trwający w jednym ze szpitali remont i związane z tym ograniczenia lokalowe. W związku z tym zmuszeni byliśmy między innymi do zwiększenia ilości zaplanowanych spotkań w ramach Filmowego Klubu Dyskusyjnego.

Uczestnicy projektu nauczyli się przede wszystkim zasad trudnej sztuki dyskusji, dbałości o kulturę słowa i szacunku do odmienności zdania innych. Poprzez udział          w warsztatach mieli okazję swobodnie wyrażać swoje emocje, spostrzeżenia i opinie      o obejrzanych filmach oraz uwrażliwiać się na sugestię innych. 

Wyświetlane filmy służyły osiąganiu ważnych celów edukacyjnych. I tak np. omawiane były istotne zagadnienia społeczne, m.in. prawa człowieka, patriotyzm, wolność słowa, poszanowanie innych. Dzieci miały okazję poznać nie tylko innych, ale również „ zajrzeć w głąb siebie”, zrozumieć swoje emocje, zachowania. Miały możliwość konstruktywnej autorefleksji.

Dzięki odpowiednio dobranym filmom dokumentalnym lub fabularnym, młodzież zapoznała się m.in. z przyczynami i skutkami Holokaustu, zasadami bezpieczeństwa    w sieci oraz naukami  św. Jana Pawła II.

Edukacja filmowa na pewno przyczyniła się do rozwijania uczniowskich postaw obywatelskich, patriotycznych i społecznych, wzmocniła poczucie tożsamości narodowej oraz przywiązanie do historii i tradycji narodowych. Filmy stały się też świetnym punktem wyjścia do rozmowy o wartościach, trudnych wyborach i dylematach moralnych. Niejednokrotnie podczas dyskusji pojawiały się tematy zainicjowane przez samą młodzież. Dało im to możliwość otwarcia się, spojrzenia na różne sytuacje z innej „lepszej” perspektywy.

Aktywnie uczestnicząc w tworzeniu Dyskusyjnego Klubu Filmowego (np. poprzez wzięcie udziału w konkursie na logo FKD) doborze repertuaru, redagowaniu gazetki uczniowie mieli okazję rozwijać  samodzielność, samorządność i umiejętność współpracy w grupie rówieśniczej, doskonalili umiejętność szukania kompromisów, integrowali się.

Warsztaty stały się okazją do stymulowania rozwoju  poznawczego i  emocjonalnego. Forma projektu zakładająca dużą aktywność uczniów sprzyjała również rozwijaniu twórczego myślenia uczestników.

Projekt przyczynił się do realizacji celu terapeutycznego, a mianowicie niwelowania  stresu związanego z hospitalizacją oraz niejednokrotnie bardzo trudnym                            i wyczerpującym procesem leczenia. Dodatkowo odbywające się w ramach projektu      warsztaty miały na celu zachęcenie młodych ludzi do mądrego, krytycznego  korzystania nowoczesnych technologii w życiu codziennym.

Mieliśmy również okazję przekonać się , jak istotne w obecnych realiach pandemii są dla dzieci spotkania z rówieśnikami, jak bardzo im brakuje kontaktów  i relacji z innymi dziećmi. Młodzież bardzo chętnie brała udział  w zajęciach, stały się one dla nich namiastką „ normalności, codzienności”, której od wielu miesięcy wszystkim brakuje. 

Jesteśmy dumni przede wszystkim z tego , że pomimo trudnych warunków (zarówno epidemicznych, jak i remontowych) udało nam się zorganizować przedsięwzięcie,          w którym w bezpiecznych warunkach z zachowaniem szczególnych zasad ostrożności dzieci mogły się spotkać i spędzić ze sobą czas "na żywo", pomimo aktualnej rzeczywistości przenoszącej kontakty rówieśnicze do internetu i telefonu.

Bardzo cieszy nas również fakt tak entuzjastycznego odbioru naszych działań przez dzieci i ich opiekunów. Usłyszeliśmy wiele ciepłych słów uznania i podziękowań ze strony dzieci, rodziców, personelu medycznego. Przede wszystkim cieszy nas fakt, że mimo wielu utrudnień i konieczności modyfikowania działań osiągnęliśmy założone cele na etapie planowania. Projektowi przyświecał również cel terapeutyczny, który przyczynił się do niwelowania stresu i lęku związanego z hospitalizacją. Dzieci                   i młodzież mogły na chwilę oderwać się od łóżek szpitalnych i spędzić miło czas            z rówieśnikami. A przede wszystkim osoby niepełnosprawne miały okazję zintegrować się z rówieśnikami.

Niejednokrotnie nasze zaplanowane spotkania, zajęcia w zetknięciu z bieżącą sytuacją w ostatniej chwili musiały odbywać się „ inaczej”. 

Podsumowując nasz projekt i dokonując autorefleksji wyciągnęliśmy wniosek, a raczej utwierdziliśmy się w przekonaniu, że w obecnej sytuacji elastyczność i gotowość na zmiany jest niezbędną koniecznością.

Pierwotnym pomysłem było wyświetlanie filmów dla uczniów klas 4-8 szkoły przyszpitalnej na auli z dostępem do nowoczesnej technologii audiowizualnej. Z uwagi na pandemię nie mogliśmy łączyć dzieci i młodzieży z poszczególnych oddziałów, dlatego warsztaty odbywały się na każdym z poszczególnych oddziałów szpitalnych      z zachowaniem dystansu i środków ostrożności. 

Projekt w wersji pierwotnej adresowany był dla uczniów klas 4 -8, jednakże z uwagi na zainteresowanie dzieci młodszych, poszerzyliśmy zakres działalności, uwzględniając klasy młodsze i dostosowując repertuar filmowy oraz zajęcia dodatkowe.

Kolejna zmiana dotyczyła ilości przeprowadzonych zajęć. Z uwagi na obostrzenia i brak możliwości łączenia dzieci z różnych oddziałów, prowadziliśmy zajęcia o tej samej tematyce kilkakrotnie, aby jak największa liczba uczniów mogła skorzystać                      z realizowanego przez nas projektu.

Zdobyty grant wykorzystaliśmy na zakup dostępu do wyświetlanych przez nas filmów. Ponadto zakupiliśmy niezbędne materiały do zajęć ( materiały plastyczne, gry) i nagrody dla laureatów konkursu. Pozostałe środki planujemy przeznaczyć na zakup projektora, mając nadzieję na dalszą współpracę z Wydawnictwem Nowa Era.