Wspólnie z partnerami projektu etwinning z Francji, Hiszpanii, Słowacji i Bułgarii zamierzamy rozbudzić aktywność ekologiczną naszych uczniów. Staną się oni twórcami, którzy powołają do życia unikalną maszynę: urządzenie, które uratuje Ziemię lub zatrzyma proces jej niszczenia. Uczniowie zostaną poproszeni o wybranie z 17 naturalnych materiałów (piasku, drewna, papieru, gliny, ziemi, soli, węgla, wełny, wiatru, skóry, kamienia, ziaren, korka, wody, bawełny, kredy i metalu) tych produktów, które pozwolą stworzyć prototyp - np: urządzenia do walki z biedą i głodem na świecie. Dlaczego mają aż do wyboru 17 naturalnych materiałów? Liczba 17 związana jest z 17 Celami Zrównoważonego Rozwoju. Tytuł projektu jest siedemnastym celem samym w sobie. Po opracowaniu nowego i wartościowego produktu uczniowie opowiedzą o tym, jak działa maszyna i jak ratuje świat. Niewykluczone, że początkowe pomysły będą  mało realne, ale - jak mawiał Albert Einstein - „Nie dokonuje odkrycia, kto nie bada niemożliwości”.

1. Partnerzy poznają się nawzajem i przygotowują informacje na wspólnej stronie o 17 materiałach w postaci quizów, krzyżówek, plakatów, ciekawych lekcji itp.,  
2. Uczniowie tworzą w grupach maszynę ratującą świat. Każda grupa tworzy swoją wymyśloną maszynę.
3. Stworzenie krótkiej wypowiedzi pisemnej pt. "Dlaczego nasza maszyna jest tak ważna dla Ziemi"?
4. Głosowanie na najlepszy produkt, który ratuje Ziemię.
5. Książka e-book ze stworzonymi przez uczniów maszynami- urządzeniami z ich opisem.
Wszystkie wspólne działania z partnerami projektu będą umieszczone na platformie etwinning.

Miejsce realizacji - Szkoła Podstawowa nr 16 im. Tony Halika w Warszawie. Czas trwania: styczeń - maj 2020 r.

Podczas pracy nad projektem uczniowie nauczą się:

Kamerka do komputera szkolnego oraz mikrofon, aby ułatwić porozumiewanie się z partnerami online.
Wydanie książki z obrazkami partnerów.

Wyróżnikiem tego projektu jest oddanie inicjatywy uczniom - to oni, od samego początku, są twórcami, sprawczo funkcjonującymi w przestrzeni społecznej. Mogą zaangażować się w realizację odpowiedzialnych działań w świecie, w którym globalne procesy wpływają na ich codzienne życie. Przez cały projekt uczniowie rozwijają umiejętności krytycznego i logicznego myślenia, rozumowania, argumentowania i wnioskowania - a wszystko to umiejętności, na które edukacja globalna kładzie szczególny nacisk, tłumacząc przyczyny i konsekwencje wzajemnych powiązań między jednostką a jej otoczeniem. Projekt ma realne szanse na kształtowanie w uczniach otwartej postawy wobec świata i innych ludzi, zwiększając szanse na ich późniejszą aktywność w życiu społecznym oraz budując poczucie odpowiedzialności za zbiorowość, do której przynależą. 

Zadaniem uczniów w projekcie e-twinning Partnerships for the goals było stworzenie unikalnej maszyny, która uratuje Ziemię lub ludzkość. Uczniowie zostali poproszeni o wybranie z 17 naturalnych materiałów (piasku, drewna, papieru, gliny, ziemi, soli, węgla, wełny, wiatru, skóry, kamienia, ziaren, korka, wody, bawełny, kredy i metalu) tych produktów, które pozwolą stworzyć prototyp - np: urządzenie do walki z biedą i głodem na świecie. Dlaczego mieli do wyboru aż 17 naturalnych materiałów? Liczba 17 związana jest z 17 Celami Zrównoważonego Rozwoju. Tytuł projektu jest siedemnastym celem samym w sobie. Efektem finalnym projektu miała być elektroniczna książeczka e-book ze stworzonymi przez uczniów maszynami - urządzeniami z ich opisem. Taki był pierwotny zamysł naszego projektu, ale w momencie zamknięcia szkół musieliśmy zmodyfikować założenia projektu. Wiedzieliśmy, że nie uda nam się wszystkiego zrealizować, tak jak to sobie zaplanowaliśmy  z partnerami. Na początku sytuacji kryzysowej najważniejsze było dla nas stworzenie poczucia bezpieczeństwa wśród naszych uczniów, utrzymanie relacji, pozytywnych więzi. 
I  dopiero wtedy przystąpiliśmy do “zdalnej” realizacji projektu z uczniami. Projekt przyczynił się do:

W trakcie projektu od samego początku kładliśmy akcent na praktyczne działanie, aby uczniowie mogli sami doświadczać i działać. Uczniowie wzięli udział w warsztatach, które przybliżyły im znajomość poszczególnych naturalnych materiałów. 

Zorganizowaliśmy również akcję “Plastik Nie fantastik” na osiedlowym bazarku i nagraliśmy audycję w Polskim Radiu Dzieciom we współpracy z dziennikarzem radiowym- panem Krystianem Tyrańskim.

Podczas zajęć z edukacji plastycznej i technicznej uczniowie przygotowywali i prezentowali: 

W edukacji zdalnej uczniowie

Niestety ogromnym problemem okazało się brak naturalnych materiałów, z których miała powstać maszyna. Od samego początku projektu zbieraliśmy w klasie materiały do budowy maszyn. W momencie zamknięcia szkoły uczniowie mieli za zadanie skonstruowania maszyny samodzielnie, w domu, z materiałów, którymi dysponują. Dlatego te maszyny zbudowane są najczęściej z papieru i tektury. Pomysł, aby zbudować maszynę z jak największej liczby surowców z listy 17 nie sprawdził się, gdyż uczniowie po prostu ich nie posiadali w domu albo sami twierdzili, że jest to dla nich za trudne.

Wyzwaniem była również nowa rzeczywistość, świat wirtualny, w którym zarówno my nauczyciele jak i uczniowie musieliśmy się odnaleźć i wypracować nowy styl pracy. Wraz z uczniami wybraliśmy platformę Twinspace, którą znali bardzo dobrze z wcześniejszych projektów e-twinning, jako bezpieczną platformę do lekcji online. 

Niestety z powodu zamknięcia szkół nie udało nam się zorganizować wiele zaplanowanych akcji takich jak:

Dzięki projektowi “Partnerships for the goals” o maszynach ratujących świat nasi uczniowie zdobyli wiedzę i umiejętności na temat:

Temat projektu okazał się bardzo atrakcyjny dla uczniów. Angażowali się w kolejne zadania działania, widzieli sens swojej pracy oraz zaangażowanie kolegów. To wszystko wpłynęło na ich motywację do realizacji projektu. 

Na samym początku projektu uczniowie zorganizowali kampanię społeczną w swoim środowisku lokalnym pod hasłem Plastik nie fantastik. Hasło pochodzi z książki pod tym samym tytułem autorstwa Eun-ju Kima. Książka posłużyła nam w rozmowie z uczniami, była źródłem wiedzy na temat plastiku. Z czego powstaje i jak się go formuje? Jaki wpływ wywiera na środowisko? Uczniowie mogli poszerzyć własną wiedzę o nowe informacje, często zaskakujące i nie napawające optymizmem.  Na lekcjach informatyki uczniowie przygotowywali ulotki dotyczące szkodliwego działania plastikowych torebek dla środowiska. Przed przystąpieniem do tworzenia i projektowania ulotek uczniowie mogli wyrazić swoją opinię i wskazać przykłady szkodliwego działania plastiku na środowisko. Ulotki tworzyli w programie Canva lub w Paint. Powstała wirtualna galeria prac. Niektórzy uczniowie doszli do wniosku, że nie chcą drukować tych ulotek, chcą być eko i zrobią je ręcznie w małym formacie. Na lekcjach techniki projektowali, wykonywali banery i transparenty, wymyślali hasła. Wszystkie te zadania miały na celu przygotować uczniów do spotkania z mieszkańcami osiedla. Dwie klasy 50 uczniów  wraz z wychowawczyniami i grupą rodziców wyruszyły ulicami na osiedlowy Bazarek Kabacki, trzymając w ręku transparenty i banery, skandowali hasła o szkodliwym działaniu plastiku. Pochód wzbudzał powszechne zainteresowanie i pozytywne reakcje przechodniów. Na początku i na końcu zaśpiewaliśmy piosenkę “Bo ja mam tylko jeden świat”, a następnie uczniowie w trzyosobowych grupach z osobą dorosłą przeprowadzali wywiady z mieszkańcami osiedla, którzy byli w trakcie robienia zakupów, a także z pracownikami wszystkich sklepów. Rozmowy dotyczyły używania torebek plastikowych. 
Uczniowie zadawali pytania np. Czy używa Pan/Pani podczas zakupów torebek plastikowych? Czy Pan wie jak długo rozkłada się torebka plastikowa? Sprzedawcy podkreślali, że zauważają zmiany, kupujący coraz chętniej korzystają z torebek wielokrotnego użytku, a w niektórych sklepach zamiast torebek plastikowych były przygotowane dla klientów torebki papierowe. To była wspaniała akcja pełna ogromnego zaangażowania ze strony uczniów, którzy z każdą chwilą nabywali większej pewności i coraz profesjonalniej prowadzili kolejne rozmowy. Razem z  rodzicami, którym również udzielały się emocje i duma z aktywności własnych dzieci towarzyszyliśmy uczniom i czuwaliśmy nad przebiegiem ich działań. Nie ingerowaliśmy w ich sposób prowadzenia wywiadów.  Wszystkie rozmowy były nagrywane. Na początku uczniowie byli onieśmieleni, bali się, ale gdy trema minęła podchodzili coraz odważniej w grupach do rozmówców. Podczas tej akcji uczyli się praktycznego działania poza murami szkoły, realnie zmierzyli się z problemem, nawiązali relacje z mieszkańcami osiedla, ośmielali się zabrać głos, prezentować swoje hasła i pomysły ekologiczne wdrożyli w działanie. Spotkani ludzie byli zaskoczeni i zainteresowani tym co im 8 i 9 - letnie dzieci mogą zaproponować. Był jeden zaskakujący incydent w sklepie z odzieżą. Grupa dziewczynek weszła do sklepu, przywitała się i zapytała czy może z panem zrobić wywiad. Sprzedawca nazwał dziewczynki ekoterrorystami.  Nie było to miłe ale ten incydent posłużył do rozmowy z całą klasą na temat społeczeństwa, że ludzie różnią nie tylko cechami zewnętrznymi, ale też poglądami,przekonaniami i kulturą osobistą. Natomiast bardzo często była powtarzana opinia - “Jak to dobrze, że jest taka pożyteczna akcja “, “ Takie akcje powinny odbywać się częściej. 
Odzew tej akcji był bardzo pozytywny, wszystkim udzielała się atmosfera poparcia wokół zagadnień dotyczących ekologii. Podsumowanie akcji - nagranie audycji dla Polskiego Radia Dzieciom we współpracy z dziennikarzem panem Krystianem Tyrańskim. 

Wyróżnikiem tego projektu jest oddanie inicjatywy uczniom, którzy mieli możliwość poszerzenia wiedzy, zdobycia nowych doświadczeń i rozwijania społecznych umiejętności wzbogacających szkolną edukację. Bazując na wcześniejszych doświadczeniach uczniowie od samego początku, mogli być twórcami, sprawczo funkcjonującymi w przestrzeni społecznej. Ważne jest też, że uczniowie mogli przekonać się, że pomimo sytuacji kryzysowej nie przerwaliśmy działań projektowych. Odpowiedzialnie i konsekwentnie wykonywaliśmy kolejne etapy projektu. I chociaż trudno było na odległość motywować uczniów do pracy, to udało nam się osiągnąć cel, a uczniowie wykazali się kreatywnością. Przez cały projekt uczniowie rozwijali umiejętności krytycznego i logicznego myślenia, rozumowania, argumentowania i wnioskowania - a wszystko to umiejętności, na które edukacja globalna kładzie szczególny nacisk. Tematy poruszające zagadnienia ekologiczne zawsze były bliskie naszym uczniom i ich rodzicom. Trudne emocje przeżywane przez dzieci w rodzinach podczas izolacji społecznej wpłynęły na jeszcze większe zrozumienie i zaangażowanie w realizację potrzebnych maszyn wspierających Ziemię, a także na ich dojrzałe wypowiedzi pełne troski o nasze środowisko. Dlatego nie dziwi nas to, że 8 maszyn na 30 to maszyny ratujące ludzkość przed koronawirusem. Ten temat był dla uczniów bardzo ważny, uczniowie potrafili odnieść się do sytuacji realnej  i zareagować na potrzeby świata. A pomysłów jak pokonać COVID- 19 było mnóstwo od bramki, która wykrywa, czy dana osoba jest chora, dzięki temu uczeń zwrócił uwagę, że społeczeństwo mogłoby zaoszczędzić na drogich testach, poprzez maszynę tzw. wysysacza, do której człowiek wchodzi i zdrowieje. Drugim tematem przodującym był problem czystego powietrza i czystej wody. Mamy ogromną nadzieję, że dzięki takim projektom o tematyce prospołecznej i proekologicznej uczniowie będą w przyszłości budować poczucie odpowiedzialności za zbiorowość, do której przynależą, a ich życiowa postawa będzie pełna troski i zaangażowania w realizację słusznych działań na świecie, w którym globalne procesy wpływają na nasze  codzienne życie. 

Realizując projekt warto organizować częściej klasowe wycieczki tak, aby uczniowie w atrakcyjnych warunkach mogli poszerzać wiedzę i zdobywać nowe umiejętności oraz doświadczenia przydatne podczas realizacji projektu. Wycieczki okazały się świetnym pomysłem na odkrywanie, pogłębianie wiedzy w obrębie naszego projektu. Byliśmy w Centralnym Domu Technologii, gdzie uczniowie mieli możliwość budowania oczyszczalni ścieków. Braliśmy udział w warsztatach w pracowni ceramicznej, realizowaliśmy projekt Szkolne krajobrazy (dotyczący przyjaznej infrastruktury w otoczeniu szkoły). Różnego rodzaju minerały   i ich specyfikę mogliśmy poznać i podziwiać na wycieczce w Muzeum Geologicznym w Warszawie. Na zajęcia designerskie, które świetnie wprowadziły nas w świat kreowania udaliśmy się do Muzeum Narodowego na lekcję pt. “Jak zaprojektować krzesło?” Podczas tych warsztatów uczniowie zrozumieli jak ważny jest proces projektowania      i ile czynników muszą wziąć pod uwagę, aby powstała ich maszyna.

Dzięki takim wycieczkom - warsztatom projekt stał się jeszcze bliższy wszystkim uczniom.

Największym dla nas wyzwaniem było znalezienie sposobu, odpowiedniej metody do pracy w grupach w edukacji zdalnej. Pojawiały się pytania: Jak omówić prace uczniów w grupie? Jak pobudzić ich do współpracy? Jak wygenerować jeszcze nowe pomysły? I wszystko to online! W naszym projekcie bardzo sprawdziła się metoda sześciu kapeluszy Edwarda de Bono, która rozróżnia sześć różnych stylów myślenia w procesie rozwiązywania twórczych problemów. W celu ułatwienia zapamiętania i posługiwania się tymi stylami Edward de Bono każdemu z nich przydzielił kapelusz w odpowiednim kolorze: białym, zielonym, żółtym, czarnym, czerwonym i niebieskim. W trakcie omawiania wytworów prac spotykaliśmy się online na zoomie w grupach 4,5 osobowych. Wyobrażaliśmy sobie, że teraz zakładamy na przykład biały kapelusz (oczywiście fikcyjnie), czyli przyjmujemy pewien styl myślenia, a na prezentacji konkretnej maszyny, którą właśnie wspólnie omawialiśmy wyświetlał się rysunek kapelusza w danym kolorze. Zastanawialiśmy się, czy na prezentacji maszyny danego ucznia są wszystkie wiadomości (rysunek, maszyna, tytuł maszyny, opis), czy może czegoś brakuje. Gdy uczniowie zakładali zielony kapelusz- to mieli za zadanie wygenerować pomysły do czego jeszcze może służyć ta maszyna. Przy żółtym kapeluszu zastanawiali się jakie korzyści światu może przynieść dana maszyna. Szukali również wad, byli krytyczni, gdy zakładali czarny kapelusz- dyskutowali czy taka maszyna ma w ogóle szansę powstać? Przy Czerwonym kapeluszu mogli wyrazić swoje uczucia jakie im towarzyszyły podczas obserwowania tej maszyny. Kapelusz niebieski - to kontrola i czuwanie nad całym przebiegiem procesu myślenia i to nauczyciel prowadzący spotkanie miał go cały czas na głowie. Metoda ta świetnie sprawdziła się na lekcjach online. Powstało mnóstwo nowych rozwiązań, uczniowie słuchali się nawzajem, mogliśmy wspólnie uzupełnić prezentację, to była prawdziwa dyskusja.

Od początku projekt Partnerships for the goals był częścią projektu e-twinning, w którym brali udział partnerzy z Francji, Słowacji, Bułgarii. Niestety wybuch pandemii i zamknięcie szkół w Europie skomplikowało realizację projektu. Partnerzy projektu nie byli w stanie sfinalizować zamierzonych działań w takiej formie jak na początku ustaliliśmy. Dlatego zdecydowaliśmy się, że projekt pomimo dużych ograniczeń w działaniu będziemy kontynuować zarówno na platformie e-twinning jak i w obrębie naszych dwóch klas. W projekcie musieliśmy dostosować metody              i techniki do nowych, ekstremalnie trudnych, zniechęcających do pracy       i całkowicie innych warunków nauczania niż do tej pory. Od samego początku założeniem projektu była ścisła praca w grupach. Uczniowie zostali dobrani w grupy ze względu na rolę, jaką mieli i chcieli w niej pełnić tj. rola lidera, mediatora, prezentera, sekretarza. W momencie ogłoszenia pandemii byliśmy w połowie realizacji projektu. Nasz projekt dotyczył 17 naturalnych surowców. Udało nam się zgromadzić i wyeksponować na wystawie w klasie większość tych bogactw. Uczniowie narysowali swoje maszyny, a następnie w grupach, po burzliwych dyskusjach opartych na racjonalnych argumentach mieli wybrać tylko jeden szkic - jedną maszynę, którą zbudują razem na lekcjach. Mieli, ale nie zdążyli. Niestety zamknięcie szkół spowodowało brak możliwości stworzenia wspólnej maszyny, jednej na grupę. Podjęliśmy decyzję, że działamy dalej i realizujemy projekt stosownie do możliwości i warunków edukacji zdalnej. Na początku trudno było młodszym uczniom odnaleźć się w wirtualnej klasie. Wiedząc, że nie uda nam się stworzyć maszyny w klasie, bo czasu do końca projektu było coraz mniej, wznowiliśmy pracę w grupach online. Uczniowie mogli poznać w formie udostępnionych zdjęć indywidualnie wykonane, zamieszczone w prezentacji genially projekty i prototypy maszyn oraz obserwować zmiany wprowadzane na bieżąco przez ich autorów po konsultacjach w grupach. Uczniowie przesyłali sobie swoje ustne i pisemne opinie oraz propozycje, rozmawiali na zoomie, a na koniec stworzyli wspólną prezentację maszyn. Całemu temu procesowi towarzyszyło przesłanie - Maszyna ratująca Ziemię.

Po części grant wykorzystaliśmy na zakup kamerki i mikrofonu do komputera do naszej sali. Dzięki temu sprzętowi udało nam się połączyć z naszymi partnerami z projektu e-twinning i przeprowadzić grę w zgadywanie, z jakiego jesteśmy państwa. To było nasze pierwsze  spotkanie online z naszymi partnerami. Po powrocie planujemy kupić klocki karbo do sali lub ozobota..

Prezentacja podsumowująca projekt https://view.genial.ly/5ec54fc56515ea0d8ae50ffd/presentation-projekt-partnerships-for-the-goals

Prezentacja maszyn
https://view.genial.ly/5ea9ba637453940d76b180e2/presentation-partnership-for-the-goal

Audycja w Polskim Radiu Dzieciom akcja "Plastik Nie Fantastik" na osiedlowym bazarku

https://www.polskieradio.pl/18/6382/Artykul/2426238,Mali-straznicy-dzikiego-krolestwa-Wyprawa-101-Brzozowa-przygoda

Wymyślone roboty na lekcji informatyki
Tworzymy książeczkę elektroniczną o wynalazkach. 

https://app.writereader.com/login
Login: Wynalazki
hasło: mj4f

Ankieta ewaluacyjna